ناله من می تراود از در و دیوار آسمان اما سراپا گوش و خاموش است
همزبانی نیست تا گویم به زاری ای دریغ...
دیگرم مستی نمی بخشد شراب
جام من خالی شدست از شعر ناب
ساز من فریاد های بی جواب...
به که پیغام دهم؟ به شباهنگ به شب مانده به راه؟
یا به انبوه کلاغان سیاه؟
به پرستو که سفر می کند از سردی فصل؟
یا به مرغان نکوچیده به شهر؟
به که پیغام دهم؟
که به یادت هستم...
فلسفه زندگی امروز در این جمله خلاصه می شود:
فدا کردن آسایش زندگی برای ساختن وسایل آسایش زندگی
دکتر شریعتی
ترجیح می دهم با کفش هایم در خیابان راه بروم و به خدا فکر کنم تا اینکه در مسجد بنشینم و به کفشهایم فکر کنم.
دکتر شریعتی
بسیاری از ما ممکن است موسیقی را به صورت یک تفیح در زندگی خود داشته باشیم. ممکن است این تفریح روی یک تپه سبز خارج از شهر، هنگام مسافرت در اتوبوس و هواپیما ویا حتی در دل شب و زیر نور ماه باشد...
ادامه مطلب ...ای مرغ آفتاب!
زندانی دیار شب جاودانیم
یک روز، از دریچه زندان من بتاب
***
می خواستم به دامن این دشت، چون درخت
بی وحشت از تبر
در دامن نسیم سحر غنچه واکنم
با دست های بر شده تا آسمان پاک
خورشید و خاک و آب و هوا را دعا کنم
گنجشک ها ره شانه ی من نغمه سر دهند
سرسبز و استوار، گل افشان و سربلند
این دشت خشک غمزده را با صفا کنم
***
ای مرغ آفتاب!
از صد هزار غنچه یکی نیز وا نشد
دست نسیم با تن من آشنا نشد
گنجشک ها دگر نگذاشتند از این دیار
وان برگ های رنگین، پژمرده در غبار
وین دشت خشک غمگین، افسرده بی بهار
***
ای مرغ آفتاب!
با خود مرا ببر به دیاری که همچو باد،
آزاد و شاد پای به هرجا توان نهاد،
گنجشک پر شکسته ی باغ محبتم
تا کی در این بیابان سر زیر پر نهم؟
با خود مرا ببر به چمنزارهای دور
شاید به یک درخت رسم نغمه سر دهم.
من بی قرار و تشنه ی پروازم
تا خود کجا رسم به هر آوازم...
***
اما بگو کجاست؟
آن جا که - زیر بال تو - در عالم وجود
یک دم به کام دل
اشکی توان فشاند
شعری توان سرود؟
(فریدون مشیری)